Eenmaal aangekomen in Scheveningen wandel ik direct het strand op. De zon schijnt heerlijk maar op zee zie je woeste schuimkoppen op de golven. Mijn haar staat rechtop op mijn hoofd en ik heb een rode neus van de harde en vooral koude wind. Maar wat heerlijk is dat toch als je het strand op loopt en over de zee kan uitkijken. Lachend denk ik; ‘mijn avontuurtje is nu echt begonnen’. Maar voordat ik mijn boekje met routebeschrijving erbij pak ga ik eerst lekker lunchen en nog even genieten van het uitzicht over het strand, de zee en de mooie blauwe lucht met hier en daar een wolkje. Het is best druk maar dat is natuurlijk niet zo vreemd. Het hele land heeft vakantie en dus zijn er veel mensen op het strand en de boulevard te vinden. Als ik net mijn lunch op heb komt er een korte bui over maar tien minuutjes later is het weer droog en is de lucht weer blauw. Ik besluit af te rekenen en mijn marskramerpad-boekje tevoorschijn te halen. Jas aan, Rugzak op, handschoentjes aan (het is echt flink koud buiten) en gaan...
Eerst maar eens om het Kurhaus heen lopen zoals in de beschrijving te lezen is. Op de boulevard zie ik geen officieel startpunt, maar als ik aan de andere kant van het Kurhaus kom zie ik de eerste markering en volg ik de rood-wit markeringen en de beschrijving in het boekje. Al snel loop ik niet in het centrum en tussen de huizen maar via verschillende parken, omhoog en omlaag en zigzaggend door het bos en langs mooie vijvers. Ik zie de lente om me heen, jonge gansjes, meerkoeten en zwanen op hun nest en lammetjes in de wei. Het zonnetje schijnt en alles ziet er nog net weer even iets mooier uit. Het is wel even wennen om via een beschrijving te lopen. Na de parken loopt de route recht over het buitenhof heen richting het malieveld. Waar de routepijltjes rechtsaf aangeven, ga ik eerst even linksaf het malieveld op. Er is kermis daar en het begint net te regenen.
Ik loop een eindje de kermis op om te schuilen voor de regen. Dan zie ik een snoepkraam met o.a. dropballen. Hmmm, jaren en jaren geleden dat ik die heb gehad. Nostalgie, daar neem ik er een van mee. Ik kijk even op buienalarm en zie dat het niet heel lang meer duurt dus loop ik terug naar waar ik van de route ben afgegaan en volg de markeringen weer van onder de paraplu. Voor het station ga ik weer een park in en later het Haagse Bos. Echt een verrassend mooie route tot nu toe. Ik dacht heel Den Haag door te moeten, door woonwijken en gebouwen maar het pad loopt vooral via mooie parken en bossen. Na twaalf kilometer wordt het toch tijd om even pauze te houden. Die rugzak, acht kilo pfff. Dat merk je wel als je dat lang niet meer hebt gedaan. Ik heb ook teveel bij me, zoals bijvoorbeeld de extra waterdichte tas waar alle kleding in zit. Had ook gewoon in een vuilniszak gekund, maar ja daar dacht ik pas aan toen ik al aan de wandel was. Een leer voor de volgende keer. Maar goed, een korte pauze dus. Even wat eten en wat drinken en na zo’n tien minuten ga ik weer verder. Ik loop nu langzaam aan de landgoederen richting Wassenaar op. Ik sla af en moet een pad volgen in het bos maar er zijn geen bordjes meer te vinden en het pad splitst zich. Ik loop een stuk verder en draai dan toch maar weer om. Een man en vrouw met een hond vraagt of ze kunnen helpen. Ze wijzen me de richting waar ik het pad in ieder geval weer op kan pakken. Als ik verder loop zie ik ook weer een rood-wit markering en zit al vrij snel weer op het goede pad. Dan wordt het ineens weer donker en begint het te hagelen. Een uur lang hagelt het af en aan. Minihagel. En met mijn paraplu die ik steeds weer even op zet als het weer begint red ik me prima. Het is onderhand wel zes uur geweest en het is stil geworden in het park waar ik nu loop. Alleen op de wereld lijkt het wel. Heel af en toe komt er nog iemand langs die met de hond aan het wandelen is.
Ik ben bijna in Wassenaar en dus ook bijna aan het eind van de eerste etappe. Links en rechts van de weg staan grote imposante huizen met lange oprijlanen. Vlak voor mij schiet een Porsche de oprit af en draait de weg op. Die past hier inderdaad wel goed bij het totale straatbeeld in dit deel van Wassenaar. Ik besluit nog even een korte pauze te nemen. Ik zit op een bankje bij een vijver en kijk naar de fontein die hoog de lucht in schiet en daar als een waaier uitwaait door de stevige wind die er nog steeds staat. Mijn rugzak is de laatste paar kilometers best aanwezig. Mijn rug wordt een beetje stijf en ik voel precies waar de rugzak op mijn heupen rust. Even de beentjes omhoog en het gewicht van mijn schouders is wel erg lekker. Nog een klein stukje en dan via de winkel naar mijn overnachting plekkie. Dat is nog eens vier kilometer extra. Na weer zo’n tien minuutjes pak ik mijn rugzak weer op en zwaai hem op mijn rug. De laatste kilometertjes van vandaag. Bij de winkel sla ik mijn diner in, een lekkere Mexicaanse salade en een miniflesje wijn om de dag straks goed af te kunnen sluiten. De laatste anderhalve kilometer loop ik via een lange rechte weg tussen de weilanden door. Het is een doodlopend weggetje en helemaal aan het eind, daar moet ik zijn. Als ik aankom is er niemand thuis. Ik loop een keer om het huis heen en besluit maar op zoek te gaan naar de pipowagen. Als ik deze vind staat er net een auto bij het hek en blijkt de eigenaresse net aangekomen te zijn. De deur was open dus ik had zo naar binnen gekund. We zetten even een kacheltje aan en ze laat me zien waar de glazen en het bestek te vinden zijn. Alles is een beetje smoezelig en ben blij dat ik mijn eigen plastic bestek bij me heb. Daarna blijf ik alleen achter met een heerlijk weids uitzicht over de weilanden en de molen die er midden in staat. Wat een super plekje. In het bos aan de andere kant van de weilanden, zo’n twee tot drie kilometer verderop wonen koningin Maxima en koning Willem Alexander is me net vertelt. Wie weet kom ik ze morgen wel tegen als ik mijn route vervolg en daar in de buurt kom. Ik heb mijn spulletjes geïnstalleerd in de pipowagen en geniet van het uitzicht. De zon zakt langzaam weg en het begint duister te worden binnen. Even wat kaarsjes aan en lekker op het bed met mijn e-reader. Wat een heerlijke dag. En na nog een glaasje wijn blaas ik de kaarsen uit, zet het kacheltje uit en kruip lekker onder dekens. Wat zal ik goed slapen vandaag zeg. En morgen... Morgen lekker uitslapen en dan heel relax de hele dag in de buitenlucht genieten van de omgeving.
 |
| Marskramerpad dag 1 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten